Als dierenarts in het wild houd je je bezig met het bieden van medische zorg en natuurbeheer voor wilde dieren in hun natuurlijke leefomgeving of in gevangenschap. Hoewel je beroep misschien niet direct blootstelling aan kankerverwekkende stoffen met zich meebrengt, is het belangrijk om je bewust te zijn van mogelijke beroepsrisico’s, waaronder risico’s die indirect verband houden met kankerverwekkende risico’s binnen het vakgebied van veterinaire diergeneeskunde.
Carcinogene risico’s in de diergeneeskunde bij wilde dieren kunnen voortkomen uit verschillende bronnen, waaronder blootstelling aan milieuverontreinigende stoffen, chemicaliën en infectieuze agentia. Dierenartsen die in het wild leven kunnen bijvoorbeeld te maken krijgen met kankerverwekkende stoffen zoals pesticiden, zware metalen en industriële verontreinigende stoffen in het milieu, die zowel de gezondheid van wilde dieren als die van mensen kunnen aantasten.
Om deze risico’s te beperken, moeten dierenartsen in het wild prioriteit geven aan veiligheidsmaatregelen en zich houden aan de beste praktijken in hun werkomgeving. Dit omvat het dragen van de juiste persoonlijke beschermingsmiddelen (PPE), zoals handschoenen, veiligheidsbrillen en maskers, bij het hanteren van potentieel gevaarlijke materialen of specimens van wilde dieren. Daarnaast kan het toepassen van goede hygiëne- en sanitatieprotocollen helpen om het risico op blootstelling aan infectieuze agentia te verminderen.
